به گزارش نیپنا به نقل از پایگاه خبری آگبی، صنعت نفت که در پی کاهش تقاضای سوخت جاده‌ای، رشد آینده خود را به تولید پلاستیک و خوراک‌های پتروشیمی گره زده، اکنون با موجی از نگرانی‌های محیط زیستی، فشارهای سلامت عمومی و مذاکرات جهانی برای محدودسازی تولید پلاستیک روبه‌رو شده است؛ وضی که می‌تواند مسیر سرمایه‌گذاری‌های بلندمدت را تغییر دهد.
با گسترش وسایل نقلیه الکتریکی، چشم‌انداز تقاضای نفت در بخش حمل‌ونقل جاده‌ای تضعیف شده است، در واکنش به این تحول، شرکت‌های نفتی بزرگ از جمله سعودی آرامکو عربستان، سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای در حوزه پتروشیمی آغاز کرده‌اند تا نفت خام را به مواد شیمیایی با ارزش افزوده بالا تبدیل کنند.
امین ناصر، مدیرعامل آرامکو، به تازگی اعلام کرد: ما در نظر داریم روزانه ۴ میلیون بشکه نفت در روز را در دهه آینده به مواد شیمیایی با ارزش بالا تبدیل کنیم.
اوپک پلاس نیز در چشم‌انداز بلندمدت خود، پتروشیمی‌ها را دومین بخش بزرگ رشد تقاضای نفت تا سال ۲۰۵۰ می‌داند و پیش‌بینی کرده است مصرف روزانه نفت در این بخش ۴ و 700 هزار بشکه افزایش خواهد یافت.
سهم خاورمیانه از این رشد، یک میلیون و 800 هزار بشکه در روز برآورد شده است.
با این حال، نگرانی‌های جهانی درباره آلودگی پلاستیکی، میکروپلاستیک‌ها، و مواد شیمیایی ماندگار مانند PFAS، آینده این مسیر را با ابهام روبه‌رو کرده است. سازمان ملل متحد در حال مذاکره برای تدوین معاهده‌ای جهانی در زمینه مقابله با آلودگی پلاستیکی است.
بعضی از کشورها از جمله اعضای شورای همکاری خلیج فارس و ایران با لحن‌های مرتبط با سلامت انسان مخالفت کرده‌اند، در حالی که چین، روسیه و ایالات متحده با تعیین سقف تولید مخالفت کرده‌اند.
فعالان محیط زیست هشدار داده‌اند که میکروپلاستیک‌ها در بدن انسان تجمع می‌کنند و ممکن است با بیماری‌هایی مانند سرطان، زوال عقل و کاهش باروری مرتبط باشند.
بررسی‌ها نشان داده‌اند که مغز انسان‌ها اکنون ۵۰ درصد بیشتر از نه سال پیش حاوی میکروپلاستیک است.
در همین حال، تولید پلاستیک با مصرف انرژی بالا و انتشار گازهای گلخانه‌ای همراه است، هرچند فناوری‌هایی مانند برق‌رسانی و جذب کربن می‌توانند این اثرات را کاهش دهند.
در میان انواع پلاستیک، محصولاتی مانند پِت (PET) برای بطری‌های سخت، منسوجات مصنوعی و پلی‌اتیلن به‌منظور تولید کیسه‌های پلاستیکی، آسیب‌پذیرتر از بقیه موارد هستند.
به جز کویت، همه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس ممنوعیت‌هایی را برای کیسه‌های پلاستیکی یک‌بار مصرف اعمال کرده‌اند.
افزایش بیزاری عمومی از پلاستیک می‌تواند به گسترش استفاده از مواد زیست‌تخریب‌پذیر، زیستی یا جایگزین‌های سنتی مانند شیشه، سرامیک و فلز منجر شود.
حتی مواد پیشرفته‌تری مانند گرافن ممکن است جایگزین مواد شیمیایی ماندگار در پوشش‌های صنعتی شوند.
سرانجام، اگر بسیاری از محصولات پلاستیکی رایج به سرنوشت مواد سمی گذشته مانند آزبست، رنگ‌های سربی و کبریت‌های فسفری دچار شوند، آینده پلاستیک به‌عنوان شریان حیاتی رشد صنعت نفت ممکن است از بین برود.