به گزارش خبرنگار نیپنا، داود خادمی مدیرعامل شرکت دانش بنیان آریادانا، در حاشیه نوزدهمین نمایشگاه ایران پلاست در پنل تخصصی انجمن تولیدکنندگان مستربچ و آمیزه های پلیمری ایران در مورد تشریح شیوه نامه تشخیص کامپاندهای پلیمری بیان کرد: بر اساس حقی که سازمان ملی استاندارد بر خود دانست که محصولات صادراتی می بایست ارزیابی کیفی را در آزمایشگاه ها سپری کنند تا محصولی با کیفیت تر صادر شود این شیوه نامه تهیه و تنظیم شد.
وی ادامه داد: سازمان ملی استاندارد در خصوص کیفی بودن آزمایشگاه ها اعلام کرد که باید تدابیری اتخاذ شود تا آزمایشگاه ها با روش های مستدل محصول با کیفیت پلیمری و یا کامپاندها را تایید و یا رد کنند.
وی افزود: در این راستا، گمرک از انجمن مستربچ خواست تا تدبیری بیاندیشد و انجمن نیز طی نامه ای به امور آزمایشگاه ها خواست تا شیوه نامه ای تنظیم و به گمرک داده شود تا گمرک بر اساس آن نمونه صادراتی، آن را ارزیابی کند. در این زمینه کمیته ای با اعضا متشکل از متخصصین و خبرگان این حوزه تشکیل گردید و از آن ها خواسته شد روش های آزمونی را برای ارزیابی کیفی محصولات پلیمری طراحی کنند که محصولات بر اساس آن شیوه نامه در آزمایشگاه ها مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت تایید، محصولی با کیفیت و مطابق با استاندارهای بین المللی صادر شود.
خادمی تصریح کرد: در گذشته آزمون هایی در گمرک بر روی محصولات صورت می گرفت اما آن صحه گذاری استاندارد نبود. در واقع هدف از این شیوه نامه تعیین روش هایی برای تعیین ماهیت مواد کامپاند از مواد خام است. به عبارتی در آزمون هایی که بر اساس این شیوه نامه در آزمایشگاه ها بر روی کامپاندها صورت می گیرد مشخص می کند که آیا میزان کامپاند نمونه خام است و یا تبدیل شده است.
به گفته وی در این شیوه نامه، پلیمرها به پلیمرهای رنگی یا مواد حاصل از اختلاط مذاب یک یا چند پلیمر و یا مواد حاصل از فرایندهای شیمیایی دسته بندی و مشخص می شوند.
این کارشناس در مورد آزمون های اتخاذ شده در شیوه نامه اظهار کرد: آزمون های چگالی، MFR، آزمون درصد ژل، آزمون درصد پرکننده و درصد دوده و آزمون FTIR آزمون هایی هستند که محصولات پلیمری را در یک فرایند آزمایشگاهی اعتبارسنجی کرده و میزان پلی پروپیلن، پلی اتیلن و پلیمرهای موجود در محصول را اعلام می کند.
خادمی تاکید کرد: وقتی دستورالعمل نباشد هر صادرکننده ای هر کاری برای صدور محصولات در گمرکات انجام می دهد. آزمایشگاه ها بر اساس این شیوه نامه و انجام آزمون های کیفی می توانند اعمال نظر کنند و حتی نسبت به سال انتشار آن استاندارد نیز می بایست صحه گذاری شود.
وی در خصوص این موضوع که این شیوه نامه تا چه حد می تواند نسبت به تسریع در صدور ارزیابی کیفی مثبت عمل کنند، گفت: آزمایشگاه ها تلاش می کنند برای تسریع در کار متقاضیان روش هایی را اتخاذ کنند تا نهایتا ظرف 2 تا 3 روز صحه گذاری صادرکنند. البته برای صادرکننده 2 تا 3 روز زمان زیادی است اما می بایست برای ارزیابی استحکام و یا کشش متریال محصول زمانی در نظر گرفته شود و این مدت زمان از الزامات این صحه گذاری است.
خادمی گفت: انجام این شیوه نامه تشخیص کامپاند های پلیمری از سال 1393 آغاز شده است و در نیمه اول سال 1403 اجرایی شده است.